Światła, kamera, AKCJA!: Cudowny chłopak

Dla 10-letniego Augusta nie ma niczego bardziej niezwykłego niż "zwykły dzień w szkole". Urodzony z licznymi deformacjami twarzy, dotąd uczył się w domu pod okiem mamy. Teraz jednak, zaczynając 5 klasę w normalnej szkole, ma nadzieję, że koledzy potraktują go jak zwyczajnego chłopca. Jego wygląd sprawia, że staje się szkolną sensacją, a dla wielu wręcz "dziwadłem". Jedni się z niego śmieją, inni wytykają palcami, ale nikt tak naprawdę niczego o nim nie wie. Wystarczy jeden przyjazny gest, jedna pomocna dłoń, by obudzić w Auggiem siłę, dzięki której będzie potrafił udowodnić, że nie tylko twarz czyni go kimś niezwykłym.

Steve Conrad i Jack Thorne wykonali świetną robotę przenosząc książkę autorstwa R.J. Palacio na duży ekran, gdyż jest ona przedstawiona w sposób bardzo realistyczny. W tym filmie pojawiają się nastoletnie problemy, przedstawione za pomocą starszej siostry Vii; rozdarcie matki między opieką nad synem, a skończeniem pracy magisterskiej, a także niechęć rówieśników w stosunku do Auggiego z powodu jego odmiennego wyglądu. To zaledwie kilka rzeczy, które kreują tę historię na prawdziwą, pozwalając widzom złapać nić porozumienia z bohaterami.

Gra aktorska bardzo mi się spodobała, ponieważ dzięki niej postacie na ekranie mogły być postrzegane jako prawdziwe osoby, które nie zawsze są szczęśliwe, zdarzają im się potknięcia i momenty słabości. Ze wszystkich jednak najmniej polubiłam Augusta, gdyż już po paru minutach zostało pokazane jego egoistyczne podejście do wielu spraw, a także chęć, aby jak najwięcej uwagi było mu poświęcone. Przez to nie zyskał mojej sympatii i nie ukrywam, że czasem przeszkadzało to w odbiorze filmu.

Ciekawą atmosferę stworzyła głównie muzyka, która w połączeniu z niekiedy naprawdę zapierającymi dech w piersiach ujęciami, potrafiła wywołać skrajne emocje. Była bardzo dobrze dobrana, dodatkowo podkreślając nastrój różnych sytuacji. 

Cudowny chłopak jest interesującym filmem, zwłaszcza do obejrzenia w rodzinnym gronie. Pokazuje wiele problemów współczesnych czasów o których nie zawsze się mówi, chociażby przemoc psychiczna w szkołach. Uważam, że jest to kino z gatunku tych, które mają wzruszać i edukować, a reżyserowi zdecydowanie się to udało.

8/10